Hier zijn de foto’s van de korte dagreis naar Hilvarenbeek, gemaakt door Ton van den Bliek.
Impressie korte dagreis 17 september 2025
De deelnemers zijn op verzoek van de organisatie al tegen 8.00 uur bij de vertrekplaats van de bus. Vanwege de harde wind is de kerk zo lief om even als schuilkerk te dienen. Tegen half negen komt de bus voorrijden, waarna we snel instappen voor de korte dagreis richting Hilvarenbeek. Maar eerst de rollators en een rolstoel inladen. Het gezelschap bestaat uit 29 dames en 3 heren. Plus chauffeur.
Zonder fileproblemen arriveren we bij het museum midden in het dorp. Binnen worden toiletten bezocht en schuiven we aan voor de koffie met lekkere vlaai. We zitten midden tussen allerlei apothekersspullen uit de vorige eeuw, en misschien nog wat ouder. We worden uitgenodigd voor een verhandeling over de medische gebruiken uit vroeger tijden. De conservator legt op een bijna cabareteske manier uit, hoe je werd behandeld met spuiten, klysma’s en andere duidelijke (en onduidelijke) apparaten. Achter me hoor ik regelmatig: ‘Oh, die heb ik ook nog meegemaakt.’ Dat zegt iets over de medische ontwikkelingen in de laatste decennia…
We kijken rond en verbazen ons over de hoeveelheid en diversiteit van alle spullen. Niet voor niets wordt gezegd, dat dit het grootste museum is over dit onderwerp. Na nog een bezoek aan de fraaie (kruiden)tuin is het tijd om weer te vertrekken. Een toeristische tocht door de Kempen wordt beloofd. Hoewel de streek heel mooi is, krijgen we er geen uitleg bij. Een gemiste kans.
Bij uitspanning De Oude Brandtoren in het buitengebied van Reusel kunnen we terecht voor een tussenstop met lekkere koffie, hete chocomel -al of niet met slagroom- en meer. Ik zie zelfs iemand smullen van een verse wafel met warme kersen. Het is tegen vijven als we worden opgeroepen voor vertrek. De chauffeur heeft de bus al kunnen keren.
Zonder noemenswaardige vertraging passeren we Eindhoven en arriveren mooi op tijd op ons eetadres: restaurant De Bosparel in Bakel. We worden ontvangen in een fraaie ruimte met houten vloer. Hier is (vroeger?) de kegelbaan geweest. We krijgen een driegangen diner. Eerst de soep, daarna het hoofdgerecht. Vooraf moesten we opgeven of we vis of vlees bliefden. ‘Natuurlijk’ gaat dat niet in een keer goed, maar uiteindelijk zit iedereen te buffelen van zijn of haar eten. Het geroezemoes is even stil en ik luister naar het geluid van de vorken en messen. Na een overheerlijk toetje is het verzamelen voor de thuisreis. Dat duurt uiteraard niet lang, want na zo’n 11 km parkeert de bus voor de vertrouwde Trudokerk in Stiphout.
Na een wel thuis is het gauw weer rustig op straat in het donkere Stiphout. Dank aan de organisatie van dit dagje uit.
Tot een volgende keer.
TonVdB